Ο Παναθηναϊκός έπρεπε να αποκτήσει καθαρόαιμο φορ τον Ιανουάριο, καθώς ο Καρλίτος δεν μπορεί να ανταποκριθεί σ’ αυτό το ρόλο. Κάτι παραπάνω από αναγκαία είναι η παρουσία του Φώτη Ιωαννίδη στα επόμενα ματς των playoffs.
Δεν ήταν το μεγαλύτερο “θέμα” του Παναθηναϊκού στην κυριακάτικη (13/3) πρεμιέρα του στα playoffs κόντρα στην ΑΕΚ (1-1), αλλά σίγουρα ήταν (και) αυτό ένα απ’ τους λόγους του αγωνιστικού “εγκλωβισμού” των “πράσινων” από το πλάνο της Ένωσης επί περίπου 50 λεπτά.
Μαζί με την κομβική απουσία του Φραν Βέλεθ στα μετόπισθεν, που στέρησε απ’ τον Παναθηναϊκό τα ασφαλή ανεβάσματα της μπάλας από την αριστερή πλευρά και τη δυνατότητα του Χουάνκαρ να πάρει πιο ψηλά μέτρα (και με μεγαλύτερη ασφάλεια) στο γήπεδο, αλλά και την απουσία της έντασης, της ταχύτητας και της κάθετης κίνησης του (τιμωρημένου) Αλεξανδρόπουλου στον άξονα της μεσαίας γραμμής, η μόνιμη αδυναμία του Καρλίτος Λόπεθ να ανταποκριθεί στο ρόλο του (μοναδικού) επιθετικού κορυφής του “τριφυλλιού”, βραχυκύκλωσε ακόμη περισσότερο το πλάνο του Γιοβάνοβιτς.
Ο Παναθηναϊκός αδυνατούσε συνεχώς να κρατήσει την μπάλα πάνω απ’ τη μεσαία γραμμή, διότι ο Ισπανός δεν είναι φορ που θα υποδεχθεί την μπάλα, θα παίξει “ξύλο” με τα αντίπαλα στόπερ και θα τη “σπάσει” στους ακραίους ή στους κεντρικούς χαφ. Ότι έκανε δηλαδή ο Φώτης Ιωαννίδης στο προ δύο εβδομάδων παιχνίδι με την ΑΕΚ στη Λεωφόρο, κρατώντας ψηλά όλο το επιθετικό πλάνο των “πράσινων” και δημιουργώντας χώρους και περάσματα για τους εξτρέμ του “τριφυλλιού”.
Αυτή τη φορά η αναχαίτιση από τους στόπερ της ΑΕΚ ήταν πολύ εύκολη, ενώ την ίδια ώρα η αργή κυκλοφορία της μπάλας απ’ τους Ρούμπεν και Κουρμπέλη -τα αγωνιστικά χαρακτηριστικά των οποίων “τράκαραν” διαρκώς- και η έλλειψη δυνάμεων από τον Γκατσίνοβιτς ο οποίος έπαιξε με πυρετό που ανέβασε στην προθέρμανση (όχι από Covid-19, αλλά από απλή ίωση) δημιούργησαν τεράστιο πρόβλημα στο κράτημα και στην κυκλοφορία της μπάλας.
Ο Παναθηναϊκός εγκλωβίστηκε απ’ την ΑΕΚ και άρχισε να συνέρχεται μόνο μετά το 60’, όταν πέρασαν στο γήπεδο ο Μαουρίσιο και (κυρίως) ο Βιγιαφάνιες, που τακτοποίησαν λίγο τον άξονά του. Αλλά κι αυτοί δεν μπορούσαν να παίξουν για περισσότερο από 30-35 λεπτά και ο Γιοβάνοβιτς δεν είχε τις λύσεις για να βγάλει κάτι καλύτερο εκείνη τη στιγμή…
Το λάθος με τη μη απόκτηση καθαρού “9αριού”
Επιστρέφοντας στα του Καρλίτος, είναι αλήθεια πως τράβηξε πάνω του μεγάλο μέρος της “γκρίνιας” για την αγωνιστική αδυναμία του να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις του ρόλου του μοναδικού “φουνταριστού”. Πολύ περισσότερο ίσως απ’ όσο του αναλογεί ή ευθύνεται. Πολύ απλά διότι αυτό δεν είναι κάτι που έγινε τώρα, για πρώτη φορά, αν και σίγουρα… γιγαντώθηκε απ’ το σύνολο των προβλημάτων που είχε να διαχειριστεί ο Παναθηναϊκός στο συγκεκριμένο ματς. Κι έκαναν να φαίνεται το “θέμα” του Ισπανού ακόμη μεγαλύτερο.
Εδώ βεβαίως, έρχεται να κουμπώσουν και τα απόνερα της στρατηγικής επιλογής των “πράσινων”, αλλά πολύ περισσότερο του Γιοβάνοβιτς, να μην αποκτηθεί επιθετικός (ακόμη και δανεικός) τον περασμένο Γενάρη. Μολονότι υπήρχε το πρόβλημα του Μακέντα στον αστράγαλο (και θα επιλυόταν μόνο με επέμβαση), με αποτέλεσμα να μείνει ο Παναθηναϊκός με ελάχιστες επιλογές στην κορυφή του σε ένα πολύ σημαντικό ματς των playoffs και να ολοκληρώσει τον αγώνα με την ΑΕΚ, έχοντας ως επιθετικό κορυφής τον… Παλάσιος απ’ το 60’ και μετά.
Τις καλύτερες σεζόν του με παίκτη μπροστά του
Σε όλη την πορεία του, που δεν είναι διόλου ευκαταφρόνητη από πλευράς αριθμών κα επιδόσεων στο σκοράρισμα, ο Καρλίτος έκανε τις καλύτερες σεζόν του, όταν έπαιζε πίσω ή δίπλα σε άλλον επιθετικό. Σε πολύ πιο καθαρό “9άρι”. Διότι όπως πολύ σωστά έχει επισημάνει ο Γιοβάνοβιτς απ’ την καλοκαιρινή προετοιμασία κιόλας, ο επιθετικός απ’ το Αλικάντε, δεν είναι ούτε “9”, ούτε “10”. Αλλά κάτι… ενδιάμεσο. Και δύσκολο να το “κουμπώσεις” σε ενδεκάδα και συστήματα. Προσπάθησε να του δώσει αυτή την πολυτέλεια, χρησιμοποιώντας (πολύ πιο συστηματικά κι όχι σε μικρά διαστήματα) τον Ιωαννίδη μπροστά του απ’ την 4η αγωνιστική και μετά. Κι εκεί σ’ αυτό το 4-4-1-1, όντως πήρε ότι καλύτερο μπορούσε απ’ τον Καρλίτος στο πρώτο τρίμηνο της σεζόν και βία ως το φινάλε του α’ γύρου, όπου ο Ισπανός σκόραρε κατά… ριπάς φτάνοντας τα 9 γκολ σε (μόλις) 17 τελικές.
Όταν γύρισε το σύστημα ο Γιοβάνοβιτς
Από το ματς με τον ΠΑΟΚ στη Λεωφόρο όμως και την ήττα κατά… κράτος του Παναθηναϊκού απ’ τον γεμάτο άξονα του “δικεφάλου του Βορρά”, ο Γιοβάνοβιτς αποφάσισε να αλλάξει πλάνο και δομή, μετατρέποντας (επί ένα δίμηνο) το σύστημα των “πράσινων” (από τον αγώνα με τη Λαμία στο Πανθεσσαλικό στις 22 Νοεμβρίου) σε καθαρό 4-3-3 με τους Ρούμπεν, Μαουρίσιο και Βιγιαφάνιες στον άξονα. Κι εκεί άρχισαν τα… δύσκολα για τον Καρλίτος. Διότι την ώρα που “απογειώθηκαν” οι δύο εξτρέμ του -Παλάσιος και Αϊτόρ- κάνοντας… παπάδες απ’ το τέλος του 2021, οι αριθμοί του 31χρονου επιθετικού άρχισαν να “φθίνουν” διαρκώς, με τον ίδιο να εμφανίζεται εγκλωβισμένος στο σύστημα της ομάδας του.
“Εξαιρέσεις” το γκολ που σημείωσε στον αγώνα με τον Ατρόμητο στη Λεωφόρο στις 11 Δεκεμβρίου, στο φινάλε του α’ γύρου και η υπέροχη λόμπα στον πρώτο προημιτελικό με την Αναγέννηση Καρδίτσας στις 19 Ιανουαρίου. Σε ματς πρωταθλήματος, ωστόσο, ο Καρλίτος έχει να σκοράρει από το 31ο λεπτό του αγώνα με τους Περιστεριώτες στις 11/12. Εκτοτε ακολούθησε ένας γύρος με 11 συμμετοχές στα 13 ματς, με τον ίδιο να περνάει και Covid-19, χάνοντας δυνάμεις, ψυχολογία, εμπιστοσύνη κι όλη τη… ρέντα που είχε μέχρι τότε. Και να γράφει 551 λεπτά “αφλογιστίας” στη Super League..
Κάτι παραπάνω από αναγκαίος ο Ιωαννίδη
Αποτέλεσμα; Ο χρόνος του έπεσε στο μισό (426 λεπτά), με μόλις έξι ενδεκαδάτες συμμετοχές και 0 γκολ σε 12 τελικές! Στα 59’ λεπτά που έπαιξε στην πρεμιέρα των playoffs με την ΑΕΚ δεν είχε ούτε μία τελική κι ελάχιστες επαφές με την μπάλα. Πλήρης εγκλωβισμός, ακριβώς, διότι δεν μπορεί να “υπηρετήσει” επαρκώς τον συγκεκριμένο ρόλο…
Κάτι παραπάνω, λοιπόν, από αναγκαία η παρουσία του Φώτη Ιωαννίδη στα επόμενα ματς των playoffs (θα είναι έτοιμος για το “Βικελίδης”), ο οποίος αν και δεν έχει πλήρες “πακέτο” και θέλει ακόμη πολύ δουλειά σε τελειώματα, τακτικά κομμάτια και τοποθετήσεις, σίγουρα στην παρούσα φάση μπορεί να παίξει πολύ καλύτερα από τον Καρλίτος το ρόλο του “κούκου μονού” στην κορυφή της επίθεσης του Παναθηναϊκού. Κι αν χρειαστεί να λείψε ο “μικρός” ξανά (απ’ τη στιγμή που ο Μακέντα θα είναι για καιρό off) θα πρέπει να βρεθούν εναλλακτικοί τόποι, ουσιαστικά αξιοποίησης των χαρακτηριστικών του Ισπανού.
Μέχρι να έρθει το καλοκαίρι και να αποκτηθεί (επιτέλους) έναν φορ με πλήρες πακέτο, μία πενταετία μετά την πώληση του “King” Μάρκους Μπεργκ στα Η.Α.Ε.
Πηγή : Sport24.gr